“Ja Woody, dat is mijn maatje al zolang ik me kan herinneren… hij is dapper, zoals een cowboy hoort te zijn… en aardig en slim. Maar wat Woody echt bijzonder maakt… is dat hij je nooit in de steek laat, nooit! Hij staat voor je klaar, wat er ook gebeurd. Kun jij hem goed voor mij bewaren?” – De laatste woorden van Andy (Toy Story 3)

Vandaag wil ik jullie graag vertellen waarom ik zo ontzettende fan ben van Toy Story. Heb jij ooit met speelgoed gespeeld? Heb je er eens over nagedacht dat voor mensen met een handicap toch wat anders kan liggen. Er zijn mensen die hun armen niet kunnen gebruiken, of een pop laatvallen en eerst moet wachten tot er iemand die hem/haar wilt oprapen.

Omdat ik zelf ook niet echt met poppen kon spelen, ben ik mij maar meer gaan interesseren in computers. Toen kwam ineens de eerste computer-geanimeerde-speelfilm en trok ik met mijn fantasie helemaal in dat wereldje, ik vond het zo geweldig. Het kwam tot leven! Ik had veel meegemaakt in mijn leven, maar ik voelde me altijd thuis in Toy Story!

Zo was ik bij deel 3 in de bioscoop en leefde ik helemaal mee in de film toen de scene kwam dat ze in een vuilnis-brand-hoop waren. Het idee hebbende dat ze ‘dood’ gingen. Totdat er een klauw onverwachts aankwam en de 3 aliens hun allemaal redde. Ja meneer aardappelhoofd, zo wordt jij ook eens gered!

Daarom ben ik altijd zo blij geweest over de Toy Story-reeks. Zo hoop ik dat jullie begrijpen hoe dat voor mij is.

“Tot ziens, partner.” – De laatste woorden van Woody de cowboy (Toy Story 3)