Ondanks dat ik de laatste tijd wel zeg dat het goed met mij gaat, gaat het eigenlijk niet zo goed met mij. Omdat ik graag m’n emoties op een rij wil zetten en eerlijk naar jullie wil zijn wil ik graag delen hoe ik mij echt voel de laatste tijd. Ondanks alles om mij heen, sociale media, mijn familie, iedereen, voel ik mij toch enorm alleen. Ik zie weinig mensen meer om mij heen. Leeftijdsvrienden die alleen maar via Facebook gaan. Voel ik mij schuldig, omdat ik soms ook enorm stomme dingen doe in mijn leven.
Hoor ik, net zoals Stephan dat verteld in het filmpje, stemmen in m’n hoofd: ik voel me soms te dik, te onhandig, voel ik me teveel. Omdat ik overal hulp bij nodig heb bijvoorbeeld (eten maken ofzo).
In mijn kerk probeer ik wel leeftijdsgenoten te vinden, maar dat lukt gewoon niet. Alles draait helaas om studies tegenwoordig deze leeftijd. Dat begrijp ik allemaal wel, maar ik heb het helaas al jaren dat het mij gewoon niet lukt om mensen te vinden waar ik naartoe kan, bijvoorbeeld in Breda.
Gelukkig helpt muziek mij goed! <3
Hey Alex wel herkenbaar sommige dingen helaas woon ik niet erg dicht bij en zou ik best ver moeten reizen om je een keer te zien hoe jou leventje is daar is bij mij niet echt geld voor helaas
Veel van wat je schrijft is voor mij herkenbaar. Daar ben ik geweest en heb dat rotgevoel meegemaakt. Ik ken het heel goed. Onthou maar dat je veel positieve eigenschappen hebt. Ook al ken ik je niet zo goed, zie ik in je FaceBook posts dat je veel bereikt hebt en ik weet zeker dat je bij iemand positieve invloed op hun leven hebt. Ook al lijkt dat niet zo, er is iemand, ergens die jou echt waardeert.