Eigenlijk kan je elk moment dat je meemaakt zien als een steen. Elke steen komt en gaat, hoe moeilijk het ook blijft. Een moment waar iedereen moeite mee zou hebben, zijn mensen verliezen in je leven. Zo ben ik nog steeds erg bang om de mensen nu in mijn leven te verliezen. In mijn leven heb ik ook belangrijke mensen verloren. Daar heb ik het soms nog erg zwaar mee, daar mag ik wel eerlijk in zijn. Gelukkig heb ik wel hele fijne, bijzondere en mooie tijden mee mogen maken en zo mooie herinneringen aan overgehouden!

Wat ook een zwaar iets is, is om je eigen veilige stekkie te moeten verlaten om na 2 jaar te gaan verhuizen, enorm fijn een nieuwe woning. Maar het is wel een moment wat je mag gaan afsluiten.

Het leven is ontzettend zwaar iets, bijvoorbeeld mijn pestverleden zal altijd een steen blijven. Zo heb ik dingen gedaan wat niet door de beugel konden, maar zo heb ik ook dingen meegemaakt wat mij getraumatiseerd hebben. Velen zullen niet snappen waarom dat zo’n grote valkuil heeft gemaakt. Door een stukje autisme wat je veel te laat hebt ontdekt, kan je zelf, maar ook anderen, niet goed weten hoe je ermee om moet gaan.

Mijn ziekenhuis-moment van dit jaar, opeens lig je met een darmzweer in het ziekenhuis-bed. Mag ik vol trots zeggen dat ik echt kan bouwen op mijn lieve ouders en familie! <3

Ontdekken wie je eigenlijk echt bent, dat is lastig. Van jongs af aan bouw je je eigen straatstenen op. Op Wiki staat er nergens wie wie de echte persoon moet zijn, dat moet je allemaal zelf doen en leren! Maar door een perfecte steen te leggen kan je ook belangrijke, bijzondere, mooie stenen kwijtraken.

Probeer ondanks dat je een steen kan verliezen, wel door te blijven gaan. Wees wel trots op wat je hebt bereikt tot nu toe!