“Hoe voel ik me op dit moment?” Echt lang geleden dat ik iets postte hier. Er is veel gebeurd de laatste tijd. Een goede vriend van mij is overleden, ik stikte in een stuk komkommer waardoor ik naar ’t ziekenhuis moest (met de ambulance) en 2 weken daarna een darmzweer kreeg. Soms wordt het allemaal teveel.

Maar ik ben wel iemand die probeert door te gaan, zoiets als in “Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Ik kan nu niet langer blijven staan.” Vaak zeggen mensen wel, neem op tijd je rust. Maar dat gaat soms ontzettend moeilijk! Een klein voorbeeldje, ik help graag mee met de kinderkerk. Het geeft mij zoveel positieve energie om hun te mogen helpen en hun energie te morgen oppikken. Om mezelf opzij te schuiven, mijn problemen. Ik zou niet zonder kunnen om daar af en toe te mogen meehelpen!

Vaak voel ik mij ook erg alleen, ook al heb ik veel vrienden, een goede vriend dichtbij waar ik veel mee samen doe, vrienden op afstand. Ondanks alles blijft het soms erg moeilijk, word het mij teveel. Je ziet vaak mensen samen en ik wil niet zeggen dat ik “jaloers” ben, maar meer dat ik ook verlang naar de liefde. Iemand dichtbij me, die mij steunt en andersom!

Gelukkig heeft een goede vriendin mij laatst geleerd dat ik meer dankbaar mag zijn, bijvoorbeeld als iemand je een knuffel geeft. Dat blijft speciaal!

Emoties gieren door mijn hoofd heen. Als je mij goed kent weet je dat ik alles durf en doe. Laatst was er een karaoke op een feestje. Heel erg gezellig! Eerst lukte het mij gewoon om ‘Leef’ van André Hazes jr. te zingen, maar later werd er mij gevraagd om nog een liedje te zingen, maar op dat moment schoof de moed in mijn schoenen. Ik baalde enorm, dit is niet wie ik ben.

Je zou denken dat ik mij beperkt voel door mijn handicap, rolstoel en klompvoeten. Maar daar heb ik helemaal geen last van, ook omdat ik het mijn hele leven al gewend ben. Ik voel mij juist meer beperkt doordat ik mij ziek voel.