Hallo allemaal!
Vreemde titel eigenlijk, als je dit zo leest. Daten is geen solliciteren. Toch voelt dat zo voor mij af en toe. Waarom? Heel vaak word ik afgewezen. Zou dat aan mijn handicap kunnen liggen? Dat weet ik niet, maar alsnog kijken mensen vaak eerst naar de buitenkant en dan pas naar hoe iemand aan binnenkant is. Ik zeg niet dat ik dat nooit doe, ik doe dat ook helaas..
De laatste maanden ben ik erg veel bezig met dating-sites/apps en vaak stuurt de ander een berichtje terug met als reactie “geen interesse, ik hoop dat je iemand zult vinden.” of “Heel moedig dat je op lexa bent, maar ik heb geen interesse”. Wel fijn dat ze me geluk toewensen, maar het blijft balen. Ik snap wel dat je naar de buitenkant kijkt, maar probeer dan de rolstoel te skippen. Zo’n foto-filtertje in je hoofd, blub en weg is de rolstoel.(Proberen kan geen kwaad!) Okay, dat zal niet zo makkelijk zijn, nee. Dat begrijp ik ook best, maar ik heb toch niet gevraagd of ik een rolstoel + handicap mocht hebben voor mijn verjaardag? (Denk ook niet dat het makkelijk haalbaar is, als we zelf een rolstoel zouden moeten aanschaffen, mijn ouders hebben niet even een paar duizend euro’s bij de hand om een rolstoel te “kopen”. (Als het wel mogelijk zou zijn, bijvoorbeeld te koop bij bol.com: “haal hier uw perfecte rolstoel, speciaal voor jou! Kies hier uw wensen.” (Zie je het al voor je?))).
Ik ben wel benieuwd naar jou ervaringen op dating-gebied, laat van je horen hieronder bij de comments of op sociale-media zoals Twitter!
Ik denk dat je bij online dating heel veel oppervlakkige oordelen gaat krijgen helaas: mensen kijken dan echt eerst naar het uiterlijk (zeker bij Tinder, met swipen wie je leuk of niet leuk vindt) en niet verder dan dat. Ik overweeg Tinder ook wel eens, maar uiteindelijk moet je de juiste persoon volgens mij in het echte leven tegenkomen: juist als je een zichtbare beperking hebt, moet je het hebben van mensen die op je binnenkant vallen en die moeten je dan eerst leren kennen.