De meesten kennen wel het programma “Over de streep” van de KRO. Ik vind het een top programma blijven! Daarom wil ik openhartig over mijn pestverleden vertellen. Ik heb altijd gehoopt dat ik ooit mee mocht doen met zo’n concept.

De meesten weten ook wel dat ik soms druk kan zijn. Sinds een paar jaar weet ik dat ik pdd-nos heb. Maar vroeger was dat helemaal niet bekend, en wisten ze op de basisschool er niet mee om te gaan. In de laatste klas van de basis werd ik zelfs achterstevoren tegen de muur gezet omdat ze dachten dat dat beter voor mij was.

In de eerste paar groepen had ik wel een vriendinnetje waar ik veel mee omging. Maar in groep 5 wilde zij meer met leeftijdsvriendinnen omgaan. Terwijl ik niet echt iemand had om mee om te gaan. Toen ik uit boosheid zei dat ze dood neer zou vallen als zij de volgende dag wakker zou worden. Ging zij en haar familie later onverwachts naar Londen voor een week. Zonder dat ik het had goed kunnen maken, zou zij daar uiteindelijk voor altijd blijven wonen..

Later veranderde er veel voor mij waar ik toen onbewust veel moeite mee had. Mijn favoriete directeur ging met pensioen. En de meester waar ik ook goed mee kon opschieten ging ook weg. Ik werd toen ook vaak veel gepest, of nagedaan als varken. Het moeilijke was ook dat ik niemand echt had om mee te praten toentertijd. In die tijd was ook mijn moeder opgenomen in de gesloten afdeling (in totaal 11 jaar). M’n vader zorgde ondanks alles voor mij en m’n broer. Daar ben ik hem nog steeds erg dankbaar voor! Gelukkig is m’n moeder al weer een tijdje thuis! 🙂 Zelf kwam ik ook in de pubertijd, en ontdekte ik van alles.

Op het vmbo dacht ik alles los van me te kunnen laten. Maar schijn bedriegt. Daar ging het pesten gewoon door. Vrienden die eerst aardig tegen je deden, en als het dan zover was, gewoon meededen met het pesten. Gelukkig ontmoette ik iemand die me accepteerde zoals ik ben en gingen we veel met elkaar om.

Heb je dat ook weleens, dat mensen je alleen nodig hebben als er problemen zijn? Bij mij ook, als er computerproblemen waren, kwamen ze altijd naar mij toe. Uiteindelijk had ik zoiets van “Mooi dat ze me nu ineens weten te vinden..”.

De heftigste vraag wat ze in Over de Streep altijd stellen is “Ga over de streep als je ooit kind bent geweest”. Met volle trots kan ik toch zeggen, ja! M’n ouders waren er, ondanks alles, altijd voor m’n broer & mij! ❤️