Zoals de meeste wel weten, heeft mijn moeder op een gesloten afdeling gezeten. En heb ik vaak m’n moeder moeten missen. Voor sommige is het dan logisch dat je dan makkelijker met jongens om kan gaan omdat je dan meer met jongens omgaat. Maar toch vond ik het juist lastiger met jongens om te gaan, waarschijnlijk ook door mijn pest-verleden.

Ik wil niet zeggen dat ik een moeder heb gemist! We hadden een fijne tijd altijd. Ook op vakanties en andere uitjes. Maar toch vond ik het lastig om met m’n ouders te praten. Misschien omdat zij ook hun eigen dingen hadden. En dat ik vroeger vaak in het ziekenhuis heb gelegen, dan wil je niet weer aankomen met je eigen problemen. M’n broer en ik konden ook goed met elkaar opschieten, maar hij had zelf ook een periode waar hij zelf al genoeg aan had.

Zelf heb ik vaak meer contact met vriendinnen dan met vrienden. Wat ik wel mooi vond wat iemand zei “je bent gewoon een GBF!” (Nee, ik ben niet gay!). Toch vond ik het lastig om erover te schrijven. Maar wil ik er wel meer open over zijn.

Gelukkig is de situatie veranderd! Waarschijnlijk had het deels ook te maken met mijn pubertijd. Ik heb er nog steeds wel last van dat ik makkelijker met vriendinnen overweg kan.