“Ik wil je graag vertellen wat er rondspookt in mijn hoofd. Zou iemand mij het zeggen, ik zou het nooit hebben geloofd.” – Acda & de Munnik

Heb je dat weleens gehad, dingen die je niet met iemand delen kan? Er staan een hoop mensen voor je klaar, toch heb je moeite om je verhaal tegen één van die mensen kwijt te kunnen. Je doet zo je best om het toch iemand te vertellen. Uiteindelijk val je in een kuil waar je maar lastig uit komt. De verhalen stapelen zich op en uiteindelijk vergaat het in je hoofd. Op bepaalde momenten komen ze weer terug en zie je eigenlijk dat het nog steeds niet opgelost is.

Natuurlijk zullen er ook mensen ook zijn die zeggen dat psychologen de oplossing zijn. Kunnen die alles oplossen? Ik geloof dat mensen om je heen het beste kunnen helpen. Je vrienden, mensen die dichtbij staan.

“Ik wil je graag vertellen wat er rondspookt in mijn brein. Maar wie eerlijk is in alles zal wel eenzaam zijn” – Acda & de Munnik

Soms gaan dingen te snel, te snel om het te begrijpen. Bijvoorbeeld om te zien wie je echte vrienden zijn. Ik weet dat ik een paar echte vrienden heb. Ook al zie ik ze niet vaak. Maar dat is tegenwoordig niet meer belangrijk mede door het internet helaas.

Zelf had ik er ook moeite mee dat mijn moeder 11 jaar in de gesloten afdeling heeft gezeten. Dat ik werd gepest op school. Op school was ik altijd “anders” dan de anderen. Was ik onbewust te druk. Begrepen ze me niet. Maar vooral begreep ik mezelf niet..

Ik durfde er met niemand over te praten, hooguit met de verkeerde mensen waardoor ik gepest werd uiteindelijk en ook weer niet begrepen.

“Iedereen zoekt naar liefde” – Opwekkingsliederen 680

Ook op school, dan doe je de gekste dingen om erbij te horen. Al zit ik niet meer op school, spreek ik 1/5e nog van iedereen. Het blijft me achtervolgen en loslaten is lastig. Ik begreep ook niet waarom ik druk zo kon zijn. Toen had ik het niet eens onder controle, de laatste jaren wel meer.

Wist je dat ik op de basisschool ook niet echt vrienden had om mee om te gaan. Had ik bij een muurtje, ergens achterin, een soort plekje waar ik eigenlijk tegen mezelf zat te praten. Lekker verstopt en als de bel ging scheuren naar de klas, haha.

Dit was het denk ik voor nu, ik hoop dat ik binnenkort meer kan schrijven. Bedankt voor het lezen!