Ik wil vandaag iets schrijven waar ik al jaren ongelooflijk meezit. Misschien zullen mensen dit kwetsend opvatten, maar zo is het helemaal niet bedoeld! Misschien is het raar als ik zeg dat je in een echte vriendschap altijd tijd voor elkaar maakt. Maar ik snap dat iedereen het maar druk heeft met school/werk/alles. Maar door die nieuwe techniek is alles nog meer afgeschoven op een digitale Smoelenboek, Vogelhuis en Snappie-chat.. Vaak probeer ik dan wel af te spreken met vrienden. Maar meestal speelt de agenda’s een grote rol of staan er al afspraken met anderen op de planning. Daar baal ik best van.

Sommige zeggen dat ze alleen maar digitaal vrienden willen blijven. Maar is dit normaal? Voelt dit normaal tegenwoordig, een digitale vriendschap? Omdat het makkelijker is om te communiceren via een gsm? Soms is inderdaad de afstand te groot, een paar provincies, dat kan ik mij inderdaad begrip voor tonen. Maar ook al is de afstand niet groot, ik zie de mensen alsnog alleen digitaal. Natuurlijk kan ik ook begrip tonen voor mensen die het moeilijk vinden om af te spreken, door bijvoorbeeld autisme (like me, ik heb pdd-nos..).

Denk eens mee: stel als Smoelenboek en de rest niet hadden bestaan? Stel dat de telefoons niet hadden bestaan? Soms denk ik weleens om gewoon m’n social media te verwijderen. Het is zo bizar dat de online wereld normaal is geworden..

Ik hoop, ondanks dat we in deze digitale wereld leven, dat we er ook in real voor elkaar blijven staan en eens tijd maken, voor een lekker bakkie koffie bijvoorbeeld!