Hallo iedereen,

Vandaag wil ik weer iets van mezelf delen. Iets over mezelf delen waar ik al lange tijd mee rond “rijd”. Sommige mensen zullen zeggen, laat het testen. Andere mensen zullen me nooit volledig begrijpen en zeggen “Laat het los, laat het gaan” (Frozen).

De ene keer kan ik erg druk zijn, terwijl ik de andere keer rustiger ben. Het vervelende is, als ik dan drukker ben dan normaal, dat ik mezelf dan totaal niet onder controle heb. Je kan het zien als een rode waas voor je ogen en je ziet wel alles gebeuren. Maar je hebt er geen grip op! Telkens als ik dan achteraf bedenk hoe ik het anders zou kunnen doen, lukt het mij niet om het dan anders te doen op dat moment. Vooral als ik in een groep ben.

Laat ik een voorbeeld noemen, op school ging ik, in de pauze’s, met een vriendin kletsen. Dat was altijd gezellig. Was ik rustig en had ik mezelf onder controle. Maar dan als er iemand (of meerdere) bij kwam. Hield ik mezelf moeilijk rustig. Dan gebeurd het ook vaak dat mensen naar je zitten te knipogen of etcetera. Terwijl ik dat totaal niet leuk vond!

Iedere keer wil ik mezelf wel veranderen of rustiger zijn op dat moment, maar dan is het al te laat en zie ik de bomen niet meer waar ik eerst zo van genoot.

Ander voorbeeld, de docent waar ik één op één zo fijn mee kon praten. Maar als de rest van de klasgenoten bijkwamen, moest ik echt oordopjes in doen en op m’n laptop werken. Anders was ik afgeleid door de rest.

Wat ik mezelf afvraag is, hoe gebeurt dat dan? Terwijl ik eigenlijk op zo’n moment er niks aan kon doen.
Ik probeer er wel aan te werken, maar het blijft vervelend, teleurstellend, dat het maar niet lukt!