Toen ik jong was, hadden m’n broer en ik een groepje vrienden, waar we vaak mee buitenspeelden. We voetbalden (ook al kon ik niet meedoen, ik was publiek én scheids, haha), verstoppertje en nog meer leuke dingen. Er was altijd 1 meisje die altijd meedeed. In die jaren kregen we een sterke band. Na jaren is zij verhuisd naar weet-ik-veel, en is het contact verwaterd.

Op de basisschool had ik een vriendin waar ik veel mee optrok. Die mij door en door kende, en andersom. Doordat we allebei ouder werden, ging zij met andere meiden om. Had ik niet echt iemand waar ik mee om kon gaan. Uiteindelijk was ik zo jaloers dat ik een keer boos was en tegen haar zei “Als je morgenochtend wakker wordt, dan zal je dood neervallen”. Natuurlijk was dat niet goed en kreeg ik straf. De week erna verhuisde ze onverwachts naar het buitenland en ik heb het ook nooit goed kunnen maken. Zo werd de vriendschap abrupt beëindigd. Toen ik op ’t vmbo zat heb ik zelfs een gezocht-website opgezet om het goed te maken. Ik kreeg ooit een mailtje waar in stond (wat ik mij herinner) dat ze niet boos op mij was en dat het goed was. Ik ging ervan uit dat het mailtje nep was en heb ik het mailtje verwijderd #spijt. Na jaren heeft een kennis op internet zoeken, en kwam eruit dat ze overleden was..

Vandaag zat ik na te denken en nu weet ik wat ik de laatste jaren gemist heb! Nu vallen de puzzelstukjes op z’n plek. Een vriend die me echt ken, ook ondanks m’n beperkingen. Me rechtop zet als ik omviel. Me steunde als ik het moeilijk heb. Zoals vroeger. Het geeft me nu wel rust, nu ik erover nadenk…