Als je me echt zou kennen, zou je weten dat mijn moeder 11 jaar in de gesloten afdeling van de psychiatrie heeft gezeten. Ze mocht gelukkig wel af en toe naar huis. Na jaren heeft ze leren computeren en toen heeft ze gezocht op internet of het kwaad kan als haar moeder dronk tijdens de zwangerschap. Voor F.A.S. hoefde ze niet daar te zijn. Ze dachten dus dat ze borderline, manisch, schizofrenie, adhd en/of autisme had, maar ze heeft dus Foetale Alcoholsyndroom.
Als je me echt zou kennen, zou je weten dat ik op de basisschool nooit geaccepteerd werd. En dat ik wel voor de keuze werd gesteld om met een psychiater te praten, maar wist nooit wat het inhield. Ik wilde gewoon verder. Ik hoop dat m’n klasgenoten van toen mij kan vergeven.
Als je me echt zou kennen, zou je weten dat ik een vriendin had in de eerste groep die mij echt volledig accepteerde en begreep, waar ik ook veel mee optrok. Toen in groep 5 ging zij meer met de meiden om en ik vond niet echt aansluiting bij de jongens. Ook omdat ik niet echt werd geaccepteerd en vaak werd gepest. Op een dag zei ik tegen haar ‘de volgende keer eerst volgende dat je zou wakker worden, zou je dood neervallen’. (Dat hoorde de juffrouw heel gek, ze stond niet dichtbij.) En ineens een week later kregen we te horen dat ze, met haar Engelse moeder, terug naar haar familie in Engeland zou gaan verhuizen. Eerste instantie maar voor 2 weken, uiteindelijk kwam ze niet meer terug..
Als je me echt zou kennen, zou je weten dat ik zelfs m’n verleden heb meegenomen op het vmbo. Dat ik een kant heb die ik niet onder controle heb. Mensen werden soms gek van mij. Terwijl ik ’t maar niet begreep. (Waarschijnlijk komt dat door, veel te laat ontdekte, m’n PDD-NOS.)
Als je me echt zou kennen, zou je weten dat ik nogal moeite heb met vriendschappen onderhouden. En heb ik dingen gedaan wat niet goed was op ‘t vmbo en basisschool. (Daar wijd ik liever niet verder over uit)
Als je me echt zou kennen, zou je weten dat sinds 2012 geconstateerd is dat ik PDD-NOS heb, en dat het veel te laat ontdekt is.
That was part of my life.
Je hebt flink heftige dingen meegemaakt, maar je bent er nog en je bent niet meer de persoon die je vroeger was, 🙂
Lexx,
wat mooi omschreven ik wist dat van dien vriendin niet maar je bent een top jongen
Hoi,
Wat een bijzonder blog. En echt heel goed van jou dat je jezelf zo kwetsbaar durt op te stellen.
Over hobbels en bobbels, wijzer en liever geworden.
Maar, het bent en blijft bijzonder.
Dikke kus, tante Simone.
Mooi geschreven Alex! Super sterk ben je!