Ineens raakt mijn hoofd even overvol, vol met emoties, vol met gevoelens. Het is ’t aller zwaarste wat je kan meemaken, dierbaren verliezen. Je denkt eerst, dat kan toch niet? Maar ineens voel je de klap binnenkomen.

Ik kon heel goed met mijn ome Robert opschieten! Hij was vrachtwagenchauffeur en wilde graag altijd dat ik met hem meeging in zijn vrachtwagen. Helaas hebben we dat niet voor elkaar te gekregen, hij overleed in 2012 bij een vrachtwagenongeluk in Geel (België), terwijl hij zelf chauffeur was. Dat waren de zwaarste klappen ooit in mijn leven. Ik denk nog vaak aan hem, alleen weet ik niet wat ik ermee aanmoet. Maar het was toentertijd wel gelukt om samen in zijn Cabriolet rijden. Dat was geweldig samen!

Lastige is dat laatst weer een goede kennis van me is overleden, waardoor ik met mijn hoofd in een putje ben beland. Je bent er opeens veel meer mee bezig. Het zijn hele moeilijke dingen. Je gaat ook ineens vragen stellen aan jezelf: wat houd de dood precies in? De één zegt dat we naar de hemel gaan en de andere denkt dat het een zwart gat is, net als slapen. Ik denk dat ik daar gewoon niet zo mee bezig moet zijn. Geniet van wat we hier op aard’ meemaken!

Het belangrijke is dat we de dingen mogen doen waar we nu van mogen genieten en dat we achteraf geen spijt krijgen dat we het niet gedaan hebben!

Het moeilijkste vind ik dat ik nu zelf oom mag zijn voor mijn lieve neef.

Ik blijf altijd herinneren aan mijn lieve ome Robert!