Daar ben ik weer, af en toe lucht het op om van me af te schrijven! 🙂
Zelf ben ik gelovig opgevoed, en vind het fijn dat ik altijd de vrije keuze heb gehad daarin.
Normaal ben ik altijd met mijn ouders meegegaan naar de kerk (Alblasserdam), lekker makkelijk, en ook omdat ik me daar thuis voelde. In begin 2014 zijn we verhuisd en naar een andere gemeente gegaan, daar voelde ik me ook op m’n gemak. Daar kreeg ik ook een taak waar ik goed in ben, beamer’n en bezighouden met de technische dingen en problemen. Eind december 2014 ben ik in een woongroep gaan wonen, en stopte daardoor ook mijn taak helaas. Die kerk was te ver weg om daar zelf met de trein heen te gaan (Almkerk).
Ik ben toen wel meegegaan met de groep, naar een kerk in Dordrecht. Maar toch voelde ik me daar ook niet thuis. Ook begin ik te twijfelen waarom ik eigenlijk naar de kerk zou gaan.
Het is goed om medechristenen te ontmoeten. Het woord van God te horen. Mee te worship’n met onder anderen Hillsong of Opwekking. Maar door m’n handicap vind ik het ook wel lastig om daar te zitten. Meestal moet ik in een grote gemeente voorin zitten i.v.m. veiligheid. Of ik ken er niemand omdat ik alleen ga. De ouderen spreken dan mij wel aan, maar zelf ben ik 21. Ook hoor je in de kerk medechristenen leeftijdgenoten te ontmoeten. Ze adviseren dan wel om naar Alpha-avonden, jeugdgroepen of andere youth-activities te gaan. Maar dat is meestal ’s avonds. Daar kan ik lastig heen, omdat ik reis met het openbaar vervoer en de begeleiding werkt maar tot 10 uur. En je moet rekening houden dat mij in bed stoppen geen werkje van 10 minuten is.
Soms denk ik ook maar te stoppen met de kerk. Ik vind het belangrijker en fijner om mensen buiten de kerk mensen aan te spreken en te leren kennen. Niet om hun over te halen om naar de kerk te gaan, maar om er voor anderen te zijn die het zo hard nodig hebben. Al is het maar een luisterend oor te geven. God heeft ons de rust en liefde gegeven om met anderen om te gaan, en voor hun klaar te staan.
Vroeger toen mijn moeder nog in de gesloten afdeling heeft gezeten, kan ik mij nog herinneren dat mijn vader vaak met een gitaar bij haar langs kwam om lekker Opwekkingsliedjes te spelen en zingen. Niet alleen voor haar, maar uiteindelijk genoten anderen er ook van.
Ken iemand een bijbeltekst daarover? Voor anderen klaar te staan.
Komt wel goed Alex. Het is lastig om een plek te vinden, maar uiteindelijk zal je wel een kerk vinden waar je je thuis voelt. Ik ben ook nog steeds een beetje aan het zoeken, maar ik kom waarschijnlijk ook wel ergens op mijn plek. Succes!
Mooi geschreven 🙂 ik ga eigenlijk nooit naar de kerk, als ik er ben vind ik het wel fijn maar ik heb er gewoon geen behoefte aan. Vind het fijner om voor mezelf te geloven, af en toe te bidden en het gewoon op mijn manier te doen, zelf te kiezen wat ik wel en niet geloof.